میان پرده ی پنج :این روزها
بیشتر وقتم را با مرد خاکستری میگذرانم. دیر زمانی بود که پرمیکشید دلم
برای چای های دونفره و کیک های شکلاتی.دوست داشتم چقدر این عاشقانه ی آرام و
بی دغدغه را . گفتن از هر دری و گپ های به درد نخور که با تمام بی سر و
تهی ما را به هم بیشتر نزدیک میکرد.
مرد خاکستری از لابلای همین میان پرده ها پاگرفت. کجا و کدام میان پرده را نپرس! خودم هم نمیدانم . اما یک چیز را مطمئنم ، آنهم ا
مرد خاکستری از لابلای همین میان پرده ها پاگرفت. کجا و کدام میان پرده را نپرس! خودم هم نمیدانم . اما یک چیز را مطمئنم ، آنهم ا
ینکه
زمانی از میان داستانهایم آمد نشست وسط زندگیم که یک جای خالی بزرگ بود به
اندازه ی مرد خاکستری. اصلا انگار این فضا فقط به اندازه ی حجم یک مرد جا
داشت آنهم از نوع خاکستری و نه هیچ رنگ دیگر.
حس خوبی دارم اینروزها. من و مرد خاکستری خوشحالیم از این که یافته ایم هم را و هیچ پیشامدی خوشایندتر از حضور یک مرد خاکستری نیست که در عصرهای سرد پاییزی همینطور که داری در چرک نویس نوشته های قدیمی می پلکی ، تا ببینی از کدام قصه سر و کله ی مرد خاکستری پیدا شد، او هم با نگاه گرم و مهربان بنشیند پا به پایت و مهمانت کند تند و تند به چایهای تازه دم خوش عطر و خوش رنگ.
من نمینویسم تا تو هم نپرسی از کجاست این خنده های سرخوشانه ی این روزهام. نباید بنویسم بس که نوشتنی نیست. از آن حسهای لطیف که مینشیند به دلت وقتی قصه میخوانی. همینطور که خط به خط میخوانی و جلو می آیی، کلمات مثل پیچک به تنت میتابد، جوانه میزند و بی هوا میبینی لبخند نشسته بر لبت و چه عالم دلت چای خواسته و لابد یک تکه هم کیک شکلاتی
امروز از این حوالی گذر میکردم یادم آمد بیایم بنویسم که این دنیا بخیل تر از آنست که ما را به خواسته هامان برساند. همیشه میلنگد یک پای خوشبختی.
ما هی خوش خیال نشسته ایم که خوشبختی امروز میآید. روزهامان میگذرد اما اقبال خیال گذر از لحظاتمان را ندارد. گیرم بیاید هم آخرش آنقدر کم و کاستی دارد که بیشتر میگیرد دلت از سهمی که داشته ای در این زندگی یک بار مصرف. خوشبختی فقط در قصه هاست. واقعیت اما چیز دیگریست. چهره اش کمتر مهربان است و آخرش به ندرت هپی اند. خیلی زحمت بکشد گاهی ما فکر کنیم چقدر امروز دنیا به کاممان بوده! همین
حق با تو بود ماری نازنینم!راست میگویی باید نشست و قصه نوشت. از آن دست قصه ها که برسانیم همه را به هرچیز که میخواهند. داستان تازه نوشت که بشود در آن عاشق مرد خاکستری شد و سالها با او زندگی کرد در خیال و فکر کنی چه عالم خوشبختی. خوشبخت درست مثل قصه ها
حس خوبی دارم اینروزها. من و مرد خاکستری خوشحالیم از این که یافته ایم هم را و هیچ پیشامدی خوشایندتر از حضور یک مرد خاکستری نیست که در عصرهای سرد پاییزی همینطور که داری در چرک نویس نوشته های قدیمی می پلکی ، تا ببینی از کدام قصه سر و کله ی مرد خاکستری پیدا شد، او هم با نگاه گرم و مهربان بنشیند پا به پایت و مهمانت کند تند و تند به چایهای تازه دم خوش عطر و خوش رنگ.
من نمینویسم تا تو هم نپرسی از کجاست این خنده های سرخوشانه ی این روزهام. نباید بنویسم بس که نوشتنی نیست. از آن حسهای لطیف که مینشیند به دلت وقتی قصه میخوانی. همینطور که خط به خط میخوانی و جلو می آیی، کلمات مثل پیچک به تنت میتابد، جوانه میزند و بی هوا میبینی لبخند نشسته بر لبت و چه عالم دلت چای خواسته و لابد یک تکه هم کیک شکلاتی
امروز از این حوالی گذر میکردم یادم آمد بیایم بنویسم که این دنیا بخیل تر از آنست که ما را به خواسته هامان برساند. همیشه میلنگد یک پای خوشبختی.
ما هی خوش خیال نشسته ایم که خوشبختی امروز میآید. روزهامان میگذرد اما اقبال خیال گذر از لحظاتمان را ندارد. گیرم بیاید هم آخرش آنقدر کم و کاستی دارد که بیشتر میگیرد دلت از سهمی که داشته ای در این زندگی یک بار مصرف. خوشبختی فقط در قصه هاست. واقعیت اما چیز دیگریست. چهره اش کمتر مهربان است و آخرش به ندرت هپی اند. خیلی زحمت بکشد گاهی ما فکر کنیم چقدر امروز دنیا به کاممان بوده! همین
حق با تو بود ماری نازنینم!راست میگویی باید نشست و قصه نوشت. از آن دست قصه ها که برسانیم همه را به هرچیز که میخواهند. داستان تازه نوشت که بشود در آن عاشق مرد خاکستری شد و سالها با او زندگی کرد در خیال و فکر کنی چه عالم خوشبختی. خوشبخت درست مثل قصه ها
...
